Donderdag 10 juli komen we aan in Nassereith. Nee, we zijn niet verdwaald! Ook Oostenrijk kent een dorp met deze naam. We hebben er inmiddels 150 km Via Claudia Augusta opzitten waarvan een dikke 90 in Duitsland in 5 etappes. De laatste 60 kilometer dus in 3 loopdagen in Tirol in Oostenrijk. Gemiddeld zo'n 20 kilometer per dag. In Duitsland was het nog vrij vlak, hier in Tirol lopen we niet heel hoog, maar stijgen we toch makkelijk tussen de 500 en 800 hoogtemeters per dag. Vervolgens lopen we die er in de loop van de dag ook meestal weer af. We bivakkeren dus vaak ergens rondom de 1.000-1.100 meter hoogte. We lopen over de flanken van de bergen, over pasjes en door smalle dalen. Die smalle doorgangen zijn de plekken waar de Romeinen belasting inden bij iedereen die goederen over 'hun' weg transporteerden. De Romeinen krijgen natuurlijk de eer voor deze weg, maar de route is al veel langer in gebruik o.a. door de Kelten. Je kunt eigenlijk zeggen dat de Romeinen er een soort tolweg van maakten door hem te plaveien en te verdedigen. En ze verdienen ook wel een compliment als je bedenkt hoe lang die weg is en wat voor vernuft er voor nodig was. Er werden al echt landmetingen voor gedaan om hem toch maar zoveel mogelijk in een rechte lijn te laten lopen, hij waterde netjes af aan weerszijden en er is zelfs een stuk weg dat over een soort 'zwevende' boomstammen ging in een moerasgebied. Toch een gaaf idee dat je over een route loopt die al in 50 voor Christus in gebruik was. Veel sporen zie je daarvan niet meer terug. Alhoewel je kunt stellen dat veel dorpen langs de route hun bestaan te danken hebben aan de Romeinen. Deze van oorsprong Romeinse nederzettingen hebben vaak nog een Latijnse naam naast hun huidige Duitse naam. Ook een aantal middeleeuwse kastelen zijn gebouwd op de ruïnes van Romeinse burchten. Soort kasteelrecycling. De Zugspitze is kennelijk nog steeds boos op ons, want zodra we maar een voet in de haar omringende dalen zetten, laat ze het regenen en rolt ze een dik wolkendek over haar flanken uit. Weg is de panoramaweg! Nadat we dinsdag 8 juli bij de lunch al een droog shirt hadden aangedaan en vervolgens 's middags nog een keer tot op de laatste draad van onze onderbroek natgeregend waren en met soppende schoenen bij het Gästehaus aankwamen, hadden we woensdag geen zin om weer een dag door de regen te lopen. Gelukkig blijft alles in onze rugzakken goed droog (stevig ingepakt in plastic en onder de poncho). Dus na een warme douche en droge kleren verwennen we onszelf met een luxe diner met heerlijke wijn in het beste hotel van het dorp. Dat kunnen we ons veroorloven omdat we gewoon bij de boer slapen, maar wel een boer met wifi. Woensdag 9 juli dus een 'verplichte' rustdag. Wij noemen dat dan een 'dagje toeristendingen doen'; een uurtje uitslapen, op je gemak ontbijten, uitgebreid cappuccino drinken met een krantje erbij, blog schrijven, tijd om een boekje op de e-reader te lezen en 's avonds Nederland-Argentinie kijken in een hotel verderop in het dorp. Ook helemaal prima! Omdat we niks vooraf geboekt hebben kunnen we per dag beslissen wat we doen en dat is een heerlijk vrij gevoel. We veren gewoon mee met de grillen van het weer. Dan krijgt het ook geen grip op je humeur. Laat die berg maar sjagerijnen, wij doen daar niet aan mee! De omgeving is te mooi om er alleen maar in de regenwolken doorheen te lopen. Daarom maken we gewoon even een dagje pas op de plaats. Overigens hebben we ook al prachtig wandelweer gehad. Lekkere 'tussen in dagen' met 24 graden, maar ook al echt warme dagen met 30 graden. Als al het water uit de lucht geregend is, zijn de toppen haarscherp in beeld en kun je extreem ver kijken. Het wisselt elkaar hier in razend tempo af. Vandaag van Lermoos naar Nassereith over de Fernseepass. Langs groene/blauwe bergmeren en een oud fort. Een droge dag zonder poncho's en met mooie uitzichten. Goed dat we een dagje gewacht hebben. De Fernseepas was in de Romeinse tijd een gevaarlijke pas waar in de winter hele groepen reizigers door lawines de afgrond in gesleurd werden. Je kunt je er iets bij voorstellen als je langs de steile wanden loopt. De Romeinen legden zo'n 40 km per dag af. Ze hadden langs de route stations waarop de paarden werden ververst, de mannen konden eten en slapen en daarna gingen ze op nieuwe paarden weer verder. Die 'tankstations' uit vervlogen tijden zijn nu vaak de plaatsen waar wij ook overnachten.