Van het ene uiterste naar het andere Vandaag 10 juli een excursie in Ulaan Bataar gedaan. Het is een dag voor het Nadaam festival en iedereeen loopt al helemaal opgedoft rond. We maken op het centrale plein een militaire parade mee, dompelen onder in de geschiedenis van Mongolië in het historisch museum, bezoeken het grootste Boedistische klooster van de stad, met een immens Budda beeld van 25 meter hoog volledig in goud gedompeld, en zien in een gertentenwerkplaats hoe die tenten gemaakt worden. 80% is nog handwerk, alle palen zijn prachtig beschilderd. Precies zo als de gertent waar we de afgelopen twee dagen in het Terelj Nationaal Park in geslapen hebben. En ook de tent van de nomadenfamilie waar we 's avonds 9 juli op bezoek zijn geweest zag er zo uit. Ze vertelden dat de man hem in het huwelijk had ingebracht en dat hij 40 jaar meegaat. Als er wat kapot gaat repareren ze het. Dat bezoek was erg leuk en leerzaam, we werden ontvangen met de bekende airag, de gefermenteerde paardenmelk, uit zilveren kommen. Het smaakt als zure karnemelk met een beetje alcohol. We hebben het lokale snuifpoeder geprobeerd; zes keer niesen daarna. Verder krijgen we koekjes, kaas en yochurt. We kunnen alles aan ze vragen en de gids vertaalt het voor ons. Heel bijzonder, hoe mensen zo zonder enige vorm van verspilling kunnen leven. Het zeer drukke Ulaan Bataar waarin het verkeer hopeloos vastzit is dan wel het andere uiterste. Vanavond, na de excursie, onze rugzakken in het hotel gezet en daarna samen met Marco en Floor een taxi naar het centrum genomen om samen te eten. Na morgen gaan zij een ander programma doen en zullen we elkaar niet meer zien, dus besluiten we tot een afscheidsetentje. Het grappige is dat er hier geen officiele taxis zijn, maar dat iedereeen hier taxi is. Je gaat gewoon met je hand staan wapperen langs de weg en dan stopt er iemand. Je spreekt een prijs af, die neerkomt op ongeveer 1,5 euro p.p en wordt afgezet waar je moet zijn. Zo verdient iedereen wat aan het drukke verkeer....