Op grote voet Als ik op zondag 8 juli wakker wordt zie ik de eerste gertenten in Mongolië. Wow, wat een wijds landschap! Er is geen struik of boom meer te bekennen, alleen maar glooiende groene heuvels met spectaculaire rotsformaties aan de randen van de valleien. En dan natuurlijk die kleine groepjes witte gertenten. Als we het station van Ulaan Bataar naderen zie je die gertenten tegen de fabrieken aangeplakt staan. Daar overnachten de fabrieksarbeiders in. Ze nemen hun huis gewoon mee naar het werk. Een andere manier om met woon-werk verkeer om te gaan. Het is effe schrikken als blijkt dat er 35 Nederlanders uit deze trein stappen. Dat geeft wel heel erg een massatoerisme gevoel en daar kwamen we nou juist niet voor! Maar het is ook wel logisch: het Nadaam festival, dat over twee dagen plaatsvindt, trekt natuurlijk niet alleen ons aan. Bovendien kun je alleen op zondag Mongolie in dus dat geeft ook al een concentratie van toeristen. Dus, dit is de nieuwe werkelijkheid en niet zeuren. Uiteindelijk zijn de mensen die zo'n reis maken geen van allen 'all-inclusive' types. Er ontstaan toch al snel leuke gesprekken. De kunst is om het niet als een groep te zien maar als 35 interessante individuen. Na aankomst in Ulaan Bataar gaan we eerst ontbijten en geld pinnen. Met 350.000 Tugriks lopen we de bank weer uit. Wat een stapel geld, maar het is 200 euro. Dus je kan er nog niet echt mee op grote voet leven. Maar je voelt je toch wel een beetje millionair. Op ieder bankbiljet staat natuurlijk een afbeelding van Chinggis Khaan. Dan op weg naar het gertentenkamp in het Terelj National park waar we twee dagen blijven. Onderweg kijken we onze ogen uit. Kuddes met geiten en yaks, Mongolen op paarden en kamelen. De Ovols langs de weg die als je er drie keer om heen loopt en drie steentjes er op gooit geluk brengen. Een keer er om heen lopen voor het verleden, een keer voor het heden en een keer voor de toekomst. We hebben mazzel want we hebben de 4-persoons gertent voor onszelf. Het is een tentenkamp met 20 gers, een toilet en douchehok en een hoofdgebouw erbij waar je eet. Het lijkt dus een beetje op een camping. Na een lekkere, welliswaar ijskoude douche gaan we samen met vier andere toeristen in een busje op pad naar het Chinggis Khaan museum. Gelukkig waaiert de groep nu uit, sommigen blijven in hun tent relaxen, anderen gaan wandelen of paardrijden. Zo met een groepje van 6 personen is het prima te doen. De rit naar het museum is minstens net zo interessant als het museum zelf. Om de haverklap dondert de uitlaat onder de bus uit en die wordt dan vervolgens met een touwtje weer vast gezet. Kan nog jaren mee zo! De Mongolen rijden auto alsof ze op een paard zitten. Iedereen rijdt een andere snelheid en je kan links en rechts inhalen. Als je maar toetert. En dat alles op een vergane asfalt weg die vol met joekels van gaten zit. Iedereen slalomt van links naar rechts over die weg heen en op de ergste stukken rijdt je gewoon naast de weg, waar dan weer koeien lopen...kortom, een heel gekrioel op deze enige wat grotere weg. En dan midden in die desolate vlakte rijst er een gigantisch roestvrijstalen beeld van Chinggis Khaan op zijn paard op. Veertig meter hoog prijkt het bovenop het dak van het ronde museum dat als een soort voetstuk dient. Als je het museum binnenstapt is het eerste wat je ziet een 10 meter hoge Mongoolse laars waar ze het Guiness Book of records mee hebben gehaald. Het bleek een laars maatje 3.000 te zijn. Dat is pas op grote voet leven! Wat het verder met Chinggis Khaan te maken heeft wordt niet helmaal duidelijk. In het museum de hele geschiedenis van het enorme imperium dat Chinggis en zijn zonen en kleinzonen opbouwden in twee eeuwen. Indrukwekkend. Morgen gaan we lekker met zijn tweetjes wandelen. We hebben geen zin om met een grote groep te gaan lopen. De manager van het gertentenkamp heeft ons een alternatieve route uitgelegd. Dit gebied is niet in kaart gebracht, dus je moet het op je eigen oriëntatie lopen. Maar omdat je hier zo ontzettend ver kan kijken zal dat geen probleem zijn. We twijfelen of we ook nog een uurtje willen paardrijden op zo'n klein Mongools paard. We zien wel. Vanmiddag Mongolen in volle galop zien rijden en dat doen we ze niet na. De paarden worden op de schouders gezadeld en je zit dus veel hoger en heel rechtop. Nog heerlijk twee volle weken in dit bijzondere land voor de boeg!