Siberische belevenissen Dinsdag 3 juli door Irkutsk gestruind. Wat een verschil met Moskou! Hier geen luxe en dure winkels, maar een winkelstraat die wij maar amper herkennen als winkelstraat. Er zijn geen etalages en buiten op de muren zitten grote advertenties. Op het theater staan de bekende communistische hamer en sikkel afgebeeld, maar er schalt Beatle muziek uit de luidsprekers op het plein. Ook de mensen zien er hier anders uit, we zien veel gemengde gezichten; Russisch gemixed met Aziatische looks. Een voor ons armoedige provinciaals aandoende stad met een enorme mix van volken. Of zoals Anna, onze agent in Irkutsk ons uitlegt: er is geen oorspronkelijke Siberische bevolking. Eigenlijk is iedereen hier import. Later die dag leren we Sucha en Anton kennen, onze gidsen bij de Baikaltrekking. We zijn maar met zijn vieren, de meeste toeristen gaan hier naar het eiland in het Baikalmeer. In werkelijkheid is Sucha's naam drie keer zo lang, maar na onze eerste poging om dit goed uit te spreken besloot ze:" ach, leave the rest, it' s too difficult." Sucha is 23 en bepaald geen Moskou type met hoge hakken. Deze dame houdt van schaatsen en langlaufen op het Baikalmeer in de winter bij min 40 graden. In een heerlijk constant looptempo loopt ze twee dagen voorop bij onze trekking. Haar rugzak en die van Anton, Sucha's vriend, lijken wel bodemloos. Ieder dag komen er weer nieuwe etenswaren uit die tassen. We koken zelf op een primusbrander, drinken water uit het Baikalmeer en slapen in blokhutten. Afwassen doen we met warme thee en onze vingers. Iedere maaltijd moet worden afgerond met nieuwe Russische sweets, in drie dagen trekking hebben een compleet beeld van wat Russen allemaal snoepen, o.a. een soort zoete, melkcreme uit een tube, waar je allemaal een lepel van neemt en die aflikt. Rare jongens, die Russen. Verder eten we eigenlijk heel gezond, ieder dag fruit, groente bij de pasta of soep of linzen. Want Sucha vindt dat je alleen maar goed kunt lopen als je ook goed eet. Anton vist graag, dus toen we de tweede dag vast kwamen te zitten door de mist is die dag besteed aan praten, vissen, kaarten en een boekje lezen. Dat betekende dus de volgende dag vissoep aan het ontbijt! Op de eerste avond zaten we nog in een 'luxe' blokhuttenkampje. Daar had je zelfs een eigen toilet. Weliswaar moest je het doorspoelen met een steelpannetje water, want zo goed werkte het nou ook weer niet. Wel hadden ze daar een Banya, een soort Russische sauna, maar dan de Spartaanse versie. De sauna zelf is normaal, gestookt op houtblokken, maar het washok werkt dan weer met teilen warm en koud water. Dus hebben we heel romantisch elkaar staan begieten met steelpannetjes water. Daarna nog een lekker biertje en dan wil de slaap wel komen... De natuur is hier prachtig. Het Baikalmeer lijkt een beetje op Loch Ness in Schotland, altijd gedeeltelijk in de mist. Het weer wisselt hier razendsnel, van zonnig naar complete mist en harde regen. Het levert spectaculaire luchten op. We genieten van de mooie uitzichten, beklimmen de rotsen langs de oevers en bekijken de kleine dorpjes met houten huisjes van dichtbij. We zien marmotten en eekhoorns en roofvogels. Heerlijk om zo buiten te zijn en dat mijn enkel het zo goed houdt bij deze eerste keer weer klauteren in de heuvels!! Omdat we een dag zijn kwijtgeraakt door de mist gaan we met een boot vanuit een ander dorpje aan het meer terug naar Irkutsk. Daar worden we gedropt in een studentenkamer, waar we een heerlijke douche en gevulde koelkast aantreffen. Lekker schoon zitten we nu heel laat (elf uur ' s avonds) nog wat te eten in het hotel met wifi. Straks gaat dit verhaal dus live.Vannacht om 3 uur naar de trein naar Mongolië. Maar nu eerst mijn Omul (vis uit Baikalmeer) eten..... Lieve groeten aan iedereen. Deze reis is nu al een superervaring!